Afbeelding

Het afscheid van Talinka

Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’... En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Sophie de Bree vond haar grote liefde in de Holsteiner merrie Talinka. Samen genoten ze ervan om urenlang te tutten en te knuffelen of juist samen vol aan de bak te gaan op een wedstrijd. Maar op een gegeven moment werden Talinka’s achterbenen dik. Er werden verschillende onderzoeken gedaan en uiteindelijk werd de oorzaak gevonden. Talinka had verzwakte achterpezen, dit zou niet meer genezen en alleen maar erger worden. Voor Sophie was het op dat moment direct duidelijk. Hoe pijnlijk ook, ze moest afscheid nemen van haar beste vriendin.


“Ik was twaalf jaar oud en stond met mijn vierjarige paard, dat ik voor Talinka had, op een stal in training omdat dit paard zich opeens vreselijk was gaan gedragen. Uiteindelijk bleek dit paard ataxie te hebben en moest hij worden ingeslapen. Een jaar daarvoor had ik mijn eerste paard ook al in moeten laten slapen. Nadat mijn tweede paard nu ook ‘weg’ was, kreeg ik de kans om een merrie van Carel en Henriette Soethout van Stal Dijkzicht te rijden. Ik stond op dat moment bij hen op stal. Op deze manier kon ik mijn zelfvertrouwen terugkrijgen na talloze keren van een paard gevallen te zijn. Na een tijdje mocht ik ook op zijn paard, Talinka, rijden. Het klikte niet meteen tussen ons. Talinka ging voor mij veel te snel en stiekem vond ik het erg spannend. Ook Talinka vond het maar raar, zo’n klein mugje op haar rug. De tweede keer rijden ging al een stuk beter en ik vond het fantastisch. Wat een snelheid en kracht! Ik kon een paard ietsjes laten nageven! Ik heb haar uiteindelijk drie weken gereden voordat mijn ouders Talinka in januari 2009 voor mij kochten.”
[panel]Talinka
2000 tot 2015

Eigenaar: Sophie de Bree
Ras: Holsteiner
Kleur: Bruin

Talinka was goudeerlijk en een echte lerares.

[/panel]

Geluk


“Het liefst waren we samen aan het tutten. Urenlang bezig zijn op de wasplaats, lekker wassen, drogen, borstelen, staart invlechten, haartjes bij knippen, noem het maar op. In het begin was Talinka absoluut niet van het knuffelen. Ze was ongeduldig en flikte het zelfs om wanneer ze vast stond, te gaan zitten. Maar langzaam aan genoot ze er meer van, totdat ze zelfs half in slaap viel. In de laatste paar jaar hoefde ik haar zelfs nooit meer vast te zetten, ze bleef toch wel staan. Verder reden we ook graag wedstrijden. Ik vond het super gaaf om met zo’n mooi, vlug, krachtig en wakker paard op wedstrijd te gaan. Zeker wanneer we allebei enorm ons best deden. Ook hield ik er enorm van om op de vroege ochtend in de zon in de buitenbak te rijden. Ik had het voorrecht om een binnen- en buitenbak te hebben. Op dit soort ochtenden genoot ik enorm van het feit dat ik zo veel geluk had met zo’n paard.”

Peesblessure


“In januari 2015 ben ik drie maanden in Florida geweest om te werken op een paardenranch. Hiervoor startten Talinke en ik succesvol in het M1. Toch wilde ik zelf iets nieuws proberen en ging op pad. Talinka had ook wel even een vakantie verdiend. Ik heb deze drie maanden veel hulp gehad van iemand die Talinka reed en met haar naar les ging. Zo bleef ze toch wat in beweging. Toen ik na deze drie maanden terugkwam heb ik twee weken met haar kunnen rijden, maar toen ging het mis. Rechtsvoor was ze spontaan kreupel. Talinka was eigenlijk nooit kreupel, dus ik dacht in eerste instantie dat ze misschien gewoon stijf was. Ik koelde haar been, en zoals gezegd, dacht er niet veel van. Het zou morgen wel weer over zijn. Maar niet dus. Na ongeveer een week heb ik de kliniek gebeld. Er werd een echo gemaakt van haar been, hieruit bleek dat er een soort gaatje in haar pees leek te zitten. Het leek niet heel ernstig. Het advies was drie maanden stalrust en elke dag drie kwartier op het harde wandelen. Dat wandelen werd voor Talinka echter al snel ‘aan een touwtje rond springen omdat ik zo veel energie heb’. We deden in ieder geval allebei ons best om er iets goeds van te maken. Na deze drie maanden gingen we terug naar de kliniek voor een nieuwe echo. Alles was goed en we mochten weer rustig aan gaan opbouwen! We hebben het heel rustig aan gedaan, koste wat kost wilde ik voorkomen dat er opnieuw iets zou gebeuren. Maar na ongeveer een maand zag ik dat Talinka’s achterbenen erg dik waren.”

Zwelling


“Na het rijden zakte dit wel weer af en ze leek er niet echt last van te hebben. Ik dacht dat het waarschijnlijk kwam door de mok die ze op haar achterbenen had. Hiervoor werd ze op dat moment al behandeld. Weer een maand verder had ze inmiddels al verschillende injecties gehad, maar de zwelling nam niet af. Ook liep ze tijdens het rijden steeds stijver en merkte ik dat ze zichzelf niet meer was. Ze had minder energie en het leek wel alsof ze nergens meer zin in had. Ook had ze regelmatig koorts. We lieten verschillende onderzoeken doen, maar er kwam iedere keer niets uit. Ze reageerde bij palpatie van de achterbenen erg gevoelig en de buigproef was niet meer uit te voeren, hiervoor had ze te veel pijn. Inmiddels stond ze op de Butagran en reden we natuurlijk ook niet meer. Ze zakte steeds verder door haar kogels en nog steeds leek ze niet zichzelf te zijn. Na een paar weken vol onderzoeken en heen en weer gebel waren de dierenartsen het erover eens. Het was chronische progressieve desmopathie. Ofwel verzwakking van de achterpezen. Er was geen kans op herstel, het zou alleen maar erger worden.”

Beslissing


“Toen de dierenarts voor de laatste keer bij Talinka kwam kijken, om te zien hoe het met haar ging, vertelde hij mij was het was. Ik weet het nog precies, Carel stond naast me terwijl de dierenarts het vertelde. Toen ik dit hoorde kon ik alleen maar knikken en Carel hield me vast. Ik wist het al. Talinka was een vechter, als het na zo’n poos nog niet over was, zou het ook niet meer over gaan. Toen de dierenarts wegreed kon ik alleen nog maar huilen. Ik wist wat ik moest doen. De beslissing was op dat moment voor mij gemaakt. Om te zien hoe slecht Talinka zich voelde, was vreselijk. Ik wilde haar het niet aandoen en ik kon het haar ook niet aandoen. Niet na wat zij mij allemaal had gegeven. Het was tijd om terug te geven. Ondanks dat hier geen twijfel over bestond, was het een verschrikkelijke beslissing om te moeten maken.”

Afscheid nemen


“Ik heb haar samen met mijn ouders naar de kliniek gebracht en ben de hele tijd bij haar gebleven. Hoe moeilijk ook. Ik hield het touw vast terwijl de dierenarts haar prikken gaf. Ze zakte rustig door haar benen, waarna ik bij haar ben gaan zitten. Ze sliep al snel, een teken voor mij dat het goed was. Ik heb enorm veel gehuild en vond het heftig om te zien, maar ik moest bij haar blijven. Tot het laatste moment. Maar nu mis ik alles aan haar. Er is geen dag dat ik niet even aan haar denk. Ik kan zo in huilen uitbarsten. Ze was mijn grootste vriendin. Ze heeft me deels opgevoed, maar vooral gesteund. Het allermeest mis ik dat ik niet meer elke dag naar haar toe kan, om haar te vertellen over mijn dag, mijn zorgen of mijn prestaties. Ik mis dat ik haar niet meer kan ruiken of voelen. Ik mis de tot nu toe grootste liefde van mijn leven. Op dit moment rijd ik geen paard. Ik heb na Talinka wel een lieve merrie mogen rijden, alleen kan ik dit nu niet combineren met mijn opleiding. Volgend jaar start ik een hbo-studie, maar na die vier jaar wil ik zeker weer een paard. Dat paard zal een plekje in mijn hart krijgen, maar ik weet zeker dat Talinka altijd het grootste deel zal hebben.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/787F3DA0-5AFB-497B-A28A-988D39E6DD31.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/A2ECCFB2-8ABA-4FC3-AEAA-4DE473C64D16.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/IMG_3102.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/IZ_20160326_4615.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/plien-2.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/plien-3.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2018/01/plien-tattoo.jpg|”]

[hr]

Elke vrijdag vind je een nieuw verhaal online. Wil jij jouw verhaal vertellen?


[button href=”https://www.bitmagazine.nl/algemeen/heb-jij-je-paard-verloren-doe-je-verhaal-in-de-online-rubriek/49407/”]Geef je op[/button]
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding