Afbeelding

Het afscheid van Ganesha

Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Ruth Dirks had alle pech van de wereld met haar pony Ganesha. Toen ze pas net een combinatie waren, kreeg Ganesha een peesblessure. Ze herstelde goed en na drie maanden mochten ze weer rijden. Tijdens een springclinic rekte Ganesha haar spier op, waardoor ze opnieuw op rust moest. Vervolgens kreeg ze een spijker in haar hoef en moest geopereerd worden. Toen dit allemaal voorbij was en Ganesha nog niet beter liep, ontdekte de dierenartsen een gat in haar pees. Op dat moment moest Ruth uiteindelijk toch nog afscheid nemen.


[row]

[seven]

“Via mijn trainster kwam ik Ganesha tegen. We waren op zoek naar een nieuwe pony, mijn oude pony bleek helaas toch te sterk voor mij te zijn. Toen ik Ganesha ontmoette had ik gelijk een klik met haar, ondanks dat duurde het wel even voordat we een echte combinatie waren. We moesten wel erg aan elkaar wennen. We trainde veel samen en reden ook al wedstrijden.”
[/seven]
[five]
[panel]

Ganesha
2003 tot 2016


Eigenaar: Ruth Dirks (2000)
Ras: NRPS
Kleur: Bruin


Ganesha was een vechter.


[/panel]
[/five]
[/row]

Bult


“Toen ik voor een training haar peesbeschermers om wilde doen, ontdekte mijn trainer een bult op haar been. Ondanks dat ze niet kreupel liep, lieten we de volgende dag toch de dierenarts komen om het te controleren. Hij maakte een scan van haar been, Ganesha bleek een peesblessure te hebben. Dit betekende drie maanden boxrust met iedere dag tien tot twintig minuten stappen. Na drie en een halve maand was ze gelukkig weer volledig genezen en kreeg ik weer groen licht om te gaan rijden.”

Spier


“We bouwden langzaam op en zes weken later reden we een dressuurwedstrijd die we zelfs wonnen. De volgende week reden we een springclinic, hier bleek dat ons geluk maar van korte duur was. Ganesha weigerde voor een sprong en schoot hierbij iets door. De volgende dag liep ze kreupel, opnieuw lieten we haar onderzoeken door de dierenarts. Dit keer bleek dat haar spier opgerekt was. Opnieuw moest ze op rust, dit keer gelukkig maar zes weken en ze mocht wel in de weide. Tijdens haar laatste rustweek kwam de dierenarts nog een keer langs om haar te controleren. Toen hij klaar was gaf hij ons opnieuw groen licht om het rijden weer op te pakken. Ook grapte hij nog dat hij ons voorlopig wel genoeg gezien had en ons voorlopig niet meer wilde zien.”

Spijker


“Maar weer pech. Op maandag mocht ik beginnen met rijden en op woensdagavond vond ik haar op drie benen in haar stal. Ik was in paniek en belde mijn trainster die dicht in de buurt woonde. Zij onderzocht haar voet en vond een spijker in Ganeshas hoef. Ze heeft deze er heel voorzichtig uitgehaald en de hoef ontsmet. De volgende dag kwam de dierenarts langs om de hoef te controleren. Hij gaf haar pijnstilling en verwees ons door naar de kliniek. Ik zat die dag op school, maar gelukkig kwam mijn moeder mij ophalen om samen met Ganesha naar de kliniek te gaan.”
‘Pas tijdens de operatie zou duidelijk hoe haar hoef eraan toe was’

Operatie


“Er werden foto’s gemaakt van haar hoef, maar hier kwam geen duidelijk beeld uit. De artsen gingen haar opereren, maar pas tijdens de operatie konden ze zien hoe haar hoef eraan toe was. Toen ik afscheid van haar moest nemen voor de operatie, wist ik dus niet of ik haar nog een keer zou zien. Ik heb haar extra lang geknuffeld voordat we naar huis gingen. ’s Avonds werden we gebeld, de operatie was gelukt. De artsen vertelde dat ze waarschijnlijk over een week al weer mee naar huis mocht.”

Pees


“Maar ook dit keer zat het ons niet mee. Nadat haar herstel goed begon, ging het opeens slechter met haar. Ze at slecht en liep opnieuw op drie benen. De artsen hadden foto’s gemaakt van haar benen en een gat in haar pees ontdekt. We kregen twee opties, haar opnieuw laten revalideren of haar in laten slapen. De artsen gaven haar zo’n 30 tot 40 procent kans om als sportpony volledig te herstellen. We namen deze kans, we wilden alles geprobeerd hebben om haar te redden. Ganesha ging mee naar huis met weer drie maanden stalrust in het vooruitzicht. Ze herstelde goed en na twee maanden mochten we iedere dag vijf minuten stappen, maar dit bleek te veel te zijn.”

Afscheid


“Ze had duidelijk veel pijn en bleef bijna de hele dag in haar stal liggen. We hadden haar inmiddels zoveel kansen gegeven en geholpen, maar toch bleef ze pijn houden. Ook als fokmerrie zou ze altijd pijn blijven houden. Er was voor ons daarom helaas geen andere keuze meer dan haar in te laten slapen. Ondanks dat ik wist dat we alles geprobeerd hadden, vond ik het toch heel moeilijk haar te laten gaan. Maar het kon niet anders, het kwam niet meer goed. Ik mis dan ook nog steeds haar pittige karakter, ik heb heel veel van haar geleerd. Dingen die ik nu nog steeds gebruik bij mijn nieuwe pony.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/bit-6.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/bit-9.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/ganesha-103.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/ganesha-104.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/ganesha-106.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/ganesha-107.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/ganesha-108.jpg|”]

[hr]

Elke vrijdag vind je een nieuw verhaal online. Wil jij jouw verhaal vertellen? Geef je op!


[button href=”https://www.bitmagazine.nl/algemeen/heb-jij-je-paard-verloren-doe-je-verhaal-in-de-online-rubriek/49407/”]Geef je op[/button]
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding