Slaan
Slaan Foto: Arnd Bronkhorst | Arnd.nl

Drie fouten die ervaren paardenmensen maken

Gedrag Horsemanship Opvallend

Misschien werk je al jaren met paarden, of heb je je paard al voor een lange tijd. Je zit lekker in je comfortzone met een gevoel van veiligheid dat alleen komt door bekendheid en ervaring. Je bent niet meer op je hoede en snijdt wat hoekjes af om dingen makkelijker of sneller te maken. En dan gebeurt dus net dat ene ongelukje, dat als je geluk hebt alleen wat schrammetjes achterlaat...

Voel je niet slecht: je bent niet alleen. Bijna iedereen komt op een gegeven moment op het punt dat je iets minder oplettend bent. Je vergeet dat, ondanks dat paarden een geweldig deel van ons leven zijn, ze ons ook serieus kunnen verwonden.

1. Het gevaar van paardenbenen

Een van de eerste dingen die je leert op stal is dat je op moet passen als je achter het paard langs loopt. Paarden kunnen trappen, dat is gewoon een feit. En een goed geplaatste trap, vooral van een paard met ijzers, kan serieuze schade aanrichten.

Donna heeft al haar hele leven paarden. Haar huidige paard, een bruine warmbloedruin, heeft ze al tien jaar, ze kocht hem toen hij twee was. Donna en haar paard rijden eventing en brengen veel tijd voor op de parcoursen en op het strand. Iedereen die het paar kent zegt dat ze een bijzondere band hebben. Afgelopen zomer was Donna op stal aan het genieten van een fijne dag in het paradijs. 

Ze praatte wat met een vriendin terwijl haar paard op de poetsplaats stond. Op de automatische piloot was ze aan het borstelen en zijn hoeven aan het uitkrabben. Op een bepaald moment stond ze achter haar paard om een snelle vlecht in zijn staart te maken, toen er een vogel onder de nok van de schuur doorvloog. Zonder waarschuwing trapte haar paard Donna recht tegen haar knie.

Donna moest met spoed naar het ziekenhuis. Haar knie was gebroken en ze moest in zes maanden tijd twee keer onder het mes. Afgelopen lente, een jaar na het ongeval, zat Donna weer voor het eerst in het zadel. Ze geeft toe dat ze bang was, ondanks al haar jaren ervaring. Dat is een groot contrast met het ijzersterke vertrouwen dat ze voor het ongeluk had.

2. Geen goede beveiliging

De meeste paarden hebben respect voor hekken en staldeuren. We leiden ze continu naar hun ‘huis’ of naar de weide en alles gaat goed. Op een bepaald punt gaan we geloven dat het paard geen moeite meer doet om te ontsnappen, omdat ze dan door ‘ons heen’ moeten. We laten staldeuren en poorten open als we dekens wisselen, waterbakken vullen en slowfeeders vullen. 

Soms houden we de staldeur tegen met een voet als we het halster losklippen. En dan zijn we vergeten dat een paard een vluchtdier is en de noodzaak kan voelen om te vluchten voor iets engs in een fractie van een seconde. Als wij dan in de weg staan bestaat de kans dat we omver worden gelopen.

Laura bracht haar paarden al twintig jaar op wedstrijd uit. Ze heeft Quarters met flinke billen, die het leuk vinden om met elkaar en met Laura te spelen, maar wel vriendelijk en gevoelig zijn. Tijdens de laatste wedstrijd van 2013 arriveerde Laura op het wedstrijdterrein om haar stallen klaar te zetten en tuig op te ruimen. Ze zette het ene paard in zijn stal en deed de deur dicht voor ze naar de volgende ging. 

Ze leidde hem in zijn stal, deed zijn halster af en hij begon meteen hooi te eten. Laura bedacht zich dat ze was vergeten zijn wateremmer klaar te zetten, die een stukje verderop stond. Zonder de stal dicht te maken zette ze letterlijk twee stappen naar de emmer, maar voor ze wist wat er gebeurde werd ze plat op de grond gegooid en rende haar luie en makkelijke paard los door de stalgang.

Laura kon haar ruin in een hoekje drijven, maar pas nadat hij haar en een groep andere mensen een rondleiding over het wedstrijdterrein had gegeven. Op een bepaald punt liep hij recht op een klein meisje af dat probeerde te helpen en gooide hij haar op de grond. Het was een eng ongeluk, maar afgezien van een paar schrammen op de benen van het paard en Laura’s gekrenkte trots kwam het allemaal goed. Maar het had heel anders af kunnen lopen...

3. De teugels loslaten

Als je al jaren rijdt sluipen er kleine gewoonten in. Een die je vaak ziet is dat ruiters op en af stappen zonder druk op de teugels te houden. Ze zijn gewend dat het paard gewoon stilstaat en denken er niet meer over na.

Tom is een bekende en gerespecteerde trainer die gespecialiseerd is in reiningpaarden. Hij werkt regelmatig met jonge paarden, probleempaarden en ervaren paarden en brengt ze succesvol op wedstrijd uit. In het begin van zijn carrière was Tom bezig met het klaarmaken van een van zijn lievelingspaarden, die al ervaren was en al vijf jaar bij hem op stal stond. 

Het is een paard waar je bijna iedereen op zet, ze was bijna perfect op het gebied van houding en voorspelbaarheid. Tom gooide de teugels over de hals van de kleine merrie en sprong snel in het zadel. Op het moment dat hij zichzelf in evenwicht wilde brengen, kwam er een auto voorbij en de merrie sprong recht in de lucht, de teugels kwamen op de grond terecht. Het duurde vijf galoppassen voordat ze op een van de teugels ging staan en zo stil kwam te staan. Tom werd voorover gelanceerd en kwam hard terecht. 

Een lichte hersenschudding en gekneusd stuitje hielden Tom een week uit het zadel. Maar het ergste was dat de merrie haar mond open had gesneden en gehecht moest worden. Ze herstelde, maar het duurde maanden voordat ze weer ontspannen op het bit was.

Deze ongelukken kunnen ons allemaal overkomen, hoeveel ervaring we ook hebben en hoe goed we ons paard ook kennen. Dus de volgende keer dat je op stal bent, sta dan stil bij je routine en ga na of je geen gevaarlijke gewoonten hebt ontwikkeld.

Bron: Horsenetwork