Yvonne Brill
Yvonne Brill

Bianca in Bit

Nieuws

De meeste paardenmeisjes raken uiteindelijk hun roze blik op de paardenwereld kwijt. Dat geldt niet voor Bianca uit de gelijknamige kinderboekenserie en ook niet voor Yvonne Brill, de 71-jarige schrijfster van de boeken. “Ik geloof nog steeds dat paarden mij begrijpen en ik geloof in hun onvoorwaardelijke liefde voor mij.”


In Bit 215 lees je hoe Brill die roze blik weet vast te houden. Lees hieronder hoe redacteur Afke Teunen een poging waagt.

“Was het heel moeilijk voor je om zo’n optimistisch artikel te schrijven”, vroeg Yvonne Brill door de telefoon. Ik lachte. Het was inderdaad vreselijk moeilijk. Juist daarom stond het interview met Yvonne Brill al zo lang op mijn verlanglijstje. Mijn rooskleurige beeld van de paardenwereld is namelijk allang verdwenen. Dat heb ik Yvonne ook verteld. En ik wil niet met vingers wijzen, maar mijn werk voor Bit is wel één van de oorzaken. Want na vele honderden interviews met allerlei deskundigen is van die gezegende onwetendheid weinig over. En dat merk je. Klein voorbeeldje: vroeger had ik een levensgrote poster op mijn slaapkamerdeur van een paard dat in zijn box stond en over de halve staldeur naar buiten keek. Ik vond dat het toppunt van gezelligheid, een paard in een knusse stal. Nu zie ik een dergelijk plaatje en hoor ik in mijn achterhoofd ethologen en dierenartsen alle gevolgen opsommen van het gebrek aan weidegang.

Yvonne Brill hoort geen ethologen. Daar verdiept ze zich ook niet in. Zij ziet dus wilde paarden in Frankrijk, geniet daar enorm van, beschrijft dat plezier in haar boeken en maakt er een mooie illustratie bij in vrolijke en vriendelijke pastelkleurtjes. “Ik heb er nooit bij stilgestaan dat de wilde paarden het misschien rot zouden hebben in de brandende zon zonder afdakjes.” Ze realiseert zich overigens heus wel dat de paardenwereld, net als de rest van de wereld, niet altijd leuk en lief is, maar in haar boeken geeft ze altijd een positieve draai aan narigheid; Opa gaat dood, maar Bianca en haar vriendin erven wel een manege.

Ik weet niet of ik mijn roze bril nog vind. In tegenstelling tot Yvonne, ben ik niet het rozige type. Ik wil de gesprekken met kritische deskundigen ook absoluut niet opgeven, want die gesprekken zijn ongelooflijk boeiend en interessant en daar haal ik veel plezier uit. Maar ik kan wel werken aan een  draai. Dan heeft het paard op de poster net een heerlijke buitenrit gemaakt. Nu staat hij even in een schone knusse stal, zodat zijn amazone de tuigage kan opbergen en hij zijn krachtvoer kan eten. Daarna mag hij naar de wei waar al zijn vriendjes zijn.

Het is mijn hoofd, die verhalen mag ik zelf verzinnen.

En jij? Heb jij je roze bril nog?
Lees het volledige artikel in Bit 215. Dit nummer ligt vanaf morgen in de winkel.