Dorien van Dijk, PRE, Illusio, Loes
Dorien van Dijk, PRE, Illusio, Loes

Blog Dorien: Buitenrijden met Buddy & Loes

Nieuws

Wij, Sonja van der Horst en Dorien van Dijk, zouden het liefst de hele dag met en rond ons paard bezig zijn… Maar we werken allebei fulltime, dus onze wedstrijdambities hebben we (tijdelijk?!) geparkeerd. Totdat we de dressuurring in een hagelwitte rijbroek op onze mooi ingevlochten glimmende paarden betreden (droom…) gaan we de páááhahahaden op, de láááhahahanen in. Sonja heeft haar negenjarige Tinker Buddy al vanaf dat hij een veulen was, Andalusiër Iluso (6) is mijn eerste echte eigen paard. Sinds deze zomer staat Iluso bij Sonja thuis op stal. Wij ondernemende dames smeden allerhande heerlijke paardenplannen, terwijl de ‘heren’ er soms hun eigen afspraken op na lijken te houden….

[caption id=”attachment_47967” align=”alignright” width=”300”] Bit-redacteur Dorien met haar knappe PRE Iluso.[/caption]

Buitenrijden in de zin van het erf afstappen en een rondje manoeuvreren tussen de Brabantse velden en het verkeer; daar hebben we de nodige ervaring mee. Maar hoe zouden onze viervoetige vrienden reageren op de Rucphense Heide? Onwennig, kijkerig, alert, buitensporig blij? Er is natuurlijk maar één manier om dat te ontdekken….

[caption id=”attachment_47968” align=”alignleft” width=”300”] Met zijn tweetjes in de trailer![/caption]

Daarvoor moeten de stoere, blauwogige Tinker Buddy en zijn jeugdige, onzekere Andalusische maatje Iluso (kortweg: Loes) voor het eerst samen op de trailer. Als Buddy er met z’n dikke billen in staat, past Loes er – in theorie – nog precies naast. Niet dat Loes de trailer niet op wil, maar hij heeft er gewoonweg nog niet zoveel ervaring mee. Terwijl hij welwillend zijn eerste voetje op de laadklep zet, horen we voorin de trailer een luide klap. Sonja had een vol hooinet aan het dakluik bevestigd, zodat beide mannen onderweg aan hun trekken zouden komen. Toen Buddy er alvast zijn tanden inzette en een lompe ruk aan het hooinet gaf, denderde het met een stuk dakluik en al de trailer in.

Verbaasd blijft mijn Spanjaard op de laadklep staan, waarna hij besluit dat het misschien toch niet zo’n goed idee is om naar binnen te stappen. Ik geef hem eigenlijk geen ongelijk, maar Sonja - stoer, net als haar Buddy - wil van geen aarzelen weten. Kordaat neemt ze het touw van me over, loopt een rondje met Loes over het erf en zet hem opnieuw voor de trailer. Ik heb mezelf herpakt, Buddy staat inmiddels relaxed in de trailer op het hooi te kauwen en ik moedig mijn Spanjaard aan om met Sonja mee de trailer op te lopen. Dit keer lijkt het hem veilig genoeg en Loes gaat gedwee naast zijn maatje staan.

[caption id=”attachment_47971” align=”alignright” width=”225”] ‘Loes’ kijkt over de laadklep die aan de voorzijde zit.[/caption]

De autorit levert geen verrassingen op. De volgende uitdaging dient zich aan bij het parkeren. Waar parkeer je een auto met trailer als er geen parkeerplaats is voorzien. Precies, in de berm. In ons geval aan de rand van een voetbalveld vol zwetende en schreeuwende mannen, die fanatiek achter een bal aanrennen. Terwijl Sonja zelfverzekerd de handrem aantrekt, denk ik alvast ‘o jee’: hoe zal Loes reageren op al dat testosteron dat over het grasveld loopt te briesen? Terwijl ik met die vraag in mijn hoofd mijn paard voorzichtig over de laadklep aan de voorzijde de trailer uitloods, vergeet ik dat Loes nog nooit eerder een trailer via de voorkant heeft verlaten. Zijn enorme sprong haalt me direct terug in het hier en nu. Ik baal ervan dat ik me (wéér) heb laten verleiden tot gepieker, terwijl ik ‘gewoon’ pas hoef te anticiperen op situaties als die zich ook daadwerkelijk voordoen.

[caption id=”attachment_47969” align=”alignleft” width=”165”] Genieten![/caption]

Loes keurt de voetballers amper een blik waardig, terwijl Sonja hem even vasthoudt; zo kan ik de transportbeschermers afdoen en mijn paardje helemaal rijklaar maken. Maar dat gaat Buddy niet snel genoeg. Hij wil er ook uit, en wel nu! Heftig stampend zet hij zijn eis kracht bij. En geloof me: je wilt je trailer niet laten testen door deze Tinker, al zijn z’n ogen nog zo blauw! Sonja kent de dwingende aard van haar beestje (’ik had hem misschien iets consequenter moeten opvoeden’) en besluit zijn eis maar snel in te willigen, voordat haar trailer onherstelbare schade oploopt. Voldaan marcheert Buddy de trailer uit. Hij blijft midden op de smalle asfaltweg langs het bos staan en blokkeert met zijn massieve gestalte de doorgang voor een wielrenner. Hoewel dit type sporters meestal van geen stoppen weet, besluit deze man zijn handremmen maar even flink in te knijpen. Wanneer hij zijn hoofd omdraait, kijkt hij recht in het gezicht van twee schaapachtig lachende blondines. Soms zijn woorden overbodig…

Wanneer we eindelijk de transportbandages hebben omgewisseld voor gewone beschermers, de beugels op maat hebben en de paarden zijn aangesingeld, gaan we op pad. Het bos in, eindelijk! Nu op zoek naar paaltjes met witte hoefijzers erop, die markeren een route van acht kilometer en zouden hier overal moeten staan. Toch?

…Wordt vervolgd….
Dorien van Dijk
prive sept 2015 014
prive sept 2015 031
prive sept 2015 017