Arnd Bronkhorst Tessa van Daalen Duoblog
Arnd Bronkhorst Tessa van Daalen Duoblog

Arnd & Tessa: Capgebruik

Nieuws

Hoe kijken Bit-fotograaf Arnd Bronkhorst en Bit-redacteur Tessa van Daalen tegen de paardenwereld aan? Iedere twee weken leggen ze elkaar een vraag voor over een onderwerp dat hen bezighoudt.


[row][six]







[handwritten]
Hoi Tessa,[/handwritten]


Hoeveel is jouw brein je waard? Als ik ergens ga fotograferen wordt mij door de redactie altijd ingeprent dat iedereen op de foto hoofdbescherming op moet. Ja, ik weet dat dat moet. Het is verstandig. Paardrijden is bepaald geen ongevaarlijke sport en nek- en hoofdletsel komt veel voor bij vallen van het paard. Ook in relatief ongevaarlijke situaties, met brave oudere paarden die anders nooit zoiets doen: helm op.

Ik doe ook een helm op bij mountainbiken. En bij motorcrossen, een sport die sowieso totaal onverantwoord is, pak ik me van onder tot boven in om me te beschermen tegen andere rijders die mij willen inhalen (waarom eigenlijk?) en daarbij niet alleen links en rechts voorbij komen, maar desnoods ook over me heen rijden. Alles voor een beker. En oh ja, af en toe zie ik het zelf ook niet helemaal scherp en doe ik bodemonderzoek, of onderzoek aan elk ander voorwerp dat in mijn baan ligt, als ik de macht over het stuur weer eens kwijt ben.

Daar kunnen we het denk ik over eens zijn: het is veiliger om met een helm op te rijden. Klaar. Of niet?

Sommige ruiters kiezen ervoor geen helm te dragen. Hun coiffeur staat dat niet toe, ze krijgen er hoofdpijn of een zweethoofd van, er valt niets te beschadigen: allemaal hebben ze er een goede reden voor. Als zo iemand dan zonder helm in een tijdschrift verschijnt ontstaat er een volksopstand: Voorbeeldfunctie! Onverantwoord! Hoe kan je nu verwachten dat mijn kind een helm opdoet terwijl topruiter X het ook niet doet!
Dat is zo’n moment waarop ik jeuk krijg. Wat een volslagen onzin!

Leren om veilig en verantwoord paard te rijden is heel belangrijk. Leren zelf na te denken is nog veel belangrijker. Daar heb je de rest van je leven plezier van.
Of zoals wij vroeger thuis zeiden: Als iemand anders in de sloot springt, hoef jij dat toch niet ook te doen?

[handwritten]
Grtz, Arnd[/handwritten]



[/six] [six]

 

 

 







[handwritten]Hee Arnd,[/handwritten]


Ik ben nog uit het tijdperk dat we allemaal zonder cap reden. En ook al reed je met, dan had je er nog niet veel aan, want het was een soort kartonnen geval. Ik weet nog dat ik in mijn tweede vaderland Engeland altijd een beetje moest grinniken om de enorme pothelmen met de meest fantasierijke zijden hoesjes erom die ze daar droegen. Het was overigens ook daar dat ik de eerste cap met driepunts kinriem zag. Terwijl ik het elastiekje voor onder mijn kin er steevast afknipte, want dat was toch zo’n stom gezicht. Er was een tijd dat zelfs motorrijders hun haren vrolijk in de wind lieten wapperen, wat in jouw geval vast de nodige opzien had gebaard. Ach ja, vroeger…

Ik ben een cap als vast onderdeel van mijn uitrusting gaan dragen nadat ik ooit werd aangesproken door een moeder. In die tijd was Z dressuur al heel wat. Ik reed op dat niveau en, ik had daar zelf echt nooit een seconde bij stilgestaan, de moeder vertelde mij dat haar dochter daar mateloos tegenop keek. Ze zette me aan het denken. Ook over de vraag of het mede mijn verantwoording was dat haar kind zo’n ding ging dragen.

Een voorbeeldfunctie is een vreemd ding Arnd. Ik herinner me nog een NK dressuur in Nijmegen. Anky droeg in de losrijring een rijbroek met kleine ruitjes van een toen gloednieuw merk. Een slimme zet van de producent, want voor het eind van de wedstrijd waren al die broeken steevast uitverkocht. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik op zoek ga naar een jasje dat Adelinde of Charlotte zo leuk staat. En niemand zal dit willen toegeven, maar het gaat er natuurlijk eigenlijk om dat je het idee hebt dat met net zo’n kledingstuk je eigen paard ook ineens de sterren van de hemel gaat lopen…

Ik heb eerlijk gezegd niet zo’n hoge pet op van het zelf leren nadenken. Als ruiters daar goed in waren, was er heel wat minder paardenleed. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen veiligheid, helemaal met je eens. Maar als door een voorbeeldfunctie iemand toch een cap opzet en daarmee behoed wordt voor vreselijk letsel, dan mag voor mij de regel worden dat alle toppers voortaan verplicht met helm op de foto gaan! Gelukkig zijn de caps de laatste jaren een stuk modieuzer geworden. Het prijskaartje is echter evenredig omhoog gegaan. Dus een oproep aan de fabrikanten om ze niet alleen mooi, maar ook betaalbaar te houden, zodat het een beter Sinterklaaskadootje wordt dan gekleurde bandages…

[handwritten]Groetjes, Tessa[/handwritten]



[/six][/row]
Tessa van Daalen, foto Arnd Bronkhorst
141024049_ABFweb
Arnd Bronkhorst