Annemarie van der Toorn: Wereldverbeteraar in overdrive
NieuwsAnnemarie van der Toorn is een expert op het gebied van het trainen van paarden met uitdagend gedrag. Maar hoe zit ze zelf in elkaar? Aan de hand van een aantal begrippen uit haar werk komen we meer te weten over de vrouw achter de paardentrainster. Het paard loopt daarbij als een rode draad door haar leven en ontwikkeling. In Bit 248 lees je een groot artikel met deze gepassioneerde trainster.
In je werk draait het allemaal om gedrag. Hoe zit jij zelf in elkaar?
“Ik ben van nature heel nieuwsgierig en neem nooit zomaar iets aan. Ik wil het ‘waarom’ van alles weten. Daarom vind ik gedrag zo interessant, bij paarden én bij mensen. Veertig procent van je gedrag zit in je, de rest wordt bepaald door bijvoorbeeld hoe je opgroeit, je cultuur en je religie. Het intrigeert me waarom iemand is wie hij is en doet wat hij doet. Veel mensen gaan op ‘hun gevoel’ af. Grappig is dat, want je gevoel is dus eigenlijk niets meer dan een opeenstapeling van ervaringen die je hebt.”
“Bij paarden is dat net zo. Van hen leerde ik hoe ik ben als manager en docent. Empathisch, zolang het gaat zoals ik wil. Is dat niet het geval, dan ga ik op kracht. Ik heb veel energie en ben erg aanwezig. Daar reageert niet iedereen even goed op. Bij paarden en studenten moet ik soms een stapje terug doen. Dat is lastig, maar wel nodig.”
“Ik wil het maximale uit mezelf halen, tot het idiote aan toe. Dat is niet altijd handig, ik leg mezelf veel druk op. Gelukkig heb ik mensen om mij heen die mij daarop aanspreken. Dat heb ik nodig, die mensen zijn goud waard voor mij.”
Veel paarden waarmee je werkt zijn bang. Ben jij weleens bang?
“Er zijn zeker situaties waarin ik bang beng. Als ik dat merk tijdens een clinic, stap ik direct uit de situatie en denk ik met mijn team na over hoe we het veiliger kunnen maken. In mijn trainingen gaan wel eens dingen mis, maar er gebeuren nooit ongelukken. Ik heb één keer mijn vinger gebroken, maar volgens mij ben ik in 2004 voor het laatst door een paard getrapt. Dat komt omdat we zo veilig werken.”
“Ik ben niet zo snel bang, geloof ik. Hoewel, spinnen en slangen vind ik niks. En mijn moeder én oma zijn overleden toen ze 68 waren. Dat speelt wel door mijn hoofd: het is niet oud. Ik kan ook enorm angstig zijn om mijn kinderen. Ik zou ze het liefst bij me houden, binnen, met de deur dicht. Maar ik ben niet bang om zelf iets te gaan doen of aan te pakken. Van nieuwe dingen doen, word ik juist gelukkig. Behalve uit een vliegtuig springen. Daar zie ik de lol niet van in.”
Lees haar verhaal in Bit 248.
Bron: Bitmagazine.nl
