Blog: Het zit in je genen...
NieuwsDeze keer geen vrolijke, hilarische blog van mij. Ik ben namelijk verdrietig. Helaas hebben we laatst afscheid moeten nemen van onze jongste hond door Degeneratieve Myelopatie, een erfelijke ziekte. Ook bij paarden vormen erfelijke ziektes soms een enorm probleem.
Afgelopen week hebben we onze jongste hond in moeten laten slapen. Ruim 8,5 jaar oud, maar nog steeds veel te jong. De reden om haar in te laten slapen was dat ze Degeneratieve Myelopatie had. In het kort betekent dit dat ze langzamerhand verlamd raakte, te beginnen bij de achterpoten. Helaas kun je niks doen aan DM, de optie voor een ‘rolstoel’ was vanwege haar karakter en de omgeving hier niet haalbaar. DM is erfelijk, haar vader heeft het niet, die rent hier nog vrolijk rond namelijk, dus komt het bij haar moeder vandaan. Negen jaar geleden had ik nog nooit van DM gehoord en dat je daar op kon testen, anders was Meghan nooit geboren. Ik vind het namelijk vreselijk dat er gefokt wordt met dieren die een erfelijke ziekte hebben.
Aangezien dit een blog is voor paardenliefhebbers, trek ik het nu naar de paarden. Ik ben het meest thuis in de wereld van de koudbloedpaarden. Bij deze rassen zijn CPL (chronische aandoening van de lymfebanen) en zomereczeem een enorm probleem. Beide zijn aandoeningen die een erfelijke aanleg eisen. Ik heb een Shiremerrie gehad met CPL, m’n Clydesdaleruin had zomereczeem en Joy, die als gezelschap bij Lucy staat, heeft ook zomereczeem. Uiteraard fokken we niet met Joy.
Want willens en wetens fokken met een paard met CPL of zomereczeem vind ik gewoon misdadig. En ik spreek dus uit ervaring. De ellende die je als eigenaar hebt, staat in verhouding tot niks met de ellende die je de nakomelingen aandoet. De jeuk, het ongemak, de pijn. Bij ernstige CPL is vaak al helemaal geen mogelijkheid om het onder controle te houden en is inslapen het laatste station. Zomereczeem is vaak nog te onderdrukken met allerlei middeltjes en methoden, zoals dekens, op stal houden tijdens de momenten dat er veel knutten zijn et cetera. Dan kunnen ze in ieder geval oud worden, maar veel beter is het om niet te fokken met dieren die ziek zijn.
Merrie- en hengstenhouders die moedwillig fokken met paarden die erfelijk belast zijn mogen van mij achter de tralies gezet worden. Paarden die in stal worden gehouden met een stroomdraadje om te voorkomen dat ze gaan schuren… lekker diervriendelijk. Alles om maar te verbergen dat hun topdier een erfelijke ziekte heeft... Terwijl je aan de nakomelingen ziet dat ze zomereczeem doorgeven. ‘Ach, die kans is maar zo en zoveel procent en anders kun je nergens meer mee fokken’, wordt er dan vergoelijkend gezegd. Nee, als we zo doorgaan met ‘besmette genen’ te gebruiken niet nee. Dan heeft straks elk paard zomereczeem of CPL. Maar och, daar vinden ze dan wel een geneesmiddel voor uit.
Heb je wel eens de dood geroken? Zo ruiken namelijk de benen van een paard met zware CPL. In de zomer kruipen de maden eruit, zo’n dier wordt gek van ellende. Of een paard dat op de grond gaat zitten schuren op een steentje omdat hij gestoord wordt van de jeuk door die mugjes. Wel eens een paard gezien dat haar hele nek tot bloedens toe kaal schuurt vanwege de jeuk? Is dat een paardwaardig bestaan? Wel eens de wanhoop van zo’n paardeneigenaar gezien omdat hij niet echt iets voor zijn paard kan doen? Omdat het financieel niet meer te doen is en niks echt helpt?
Door met opzet door te fokken met dieren met één van deze (of andere erfelijke) aandoeningen maak je de ellende voor paard en mens alleen maar groter. En je maakt het probleem groter. Schaf een 100% gezond fokdier aan. En dan zal het misschien (of misschien ook niet) iets minder mooi zijn en een minder goed papier hebben. Hé, aan zo’n perfecte stamboom kan een paard met zomereczeem zich helemaal kapot schuren! Denk na en neem je verantwoordelijkheid! Dan ga ik ondertussen nog een potje janken vanwege m’n hondenbeest, die overigens doodsbang was voor die grote knollen hier. Dag Meghan, slaap zacht!
