Als de realiteit toch net even anders blijkt dan je verwachtte….
NieuwsDaar waar je soms denkt tegen het paard van je dromen aangelopen te zijn, daar kan juist dat paard soms zomaar ineens een soort van nachtmerrie voor je worden. Realiteit en verwachtingen sluiten nu eenmaal niet altijd naadloos op elkaar aan. Bit zette drie praktijkvoorbeelden op een rij.
Kapotte botten & pezen
Lotte was in 2015 door het dolle: ze kreeg eindelijk haar eerste eigen pony. De 17-jarige merrie Shelly waar ze al een jaar de gelukkige bijrijdster van was. Eenmaal eigenaar van het dier duurde het geluk niet lang. Na twee maanden gleed de merrie uit in het bos en liep een fikse peesblessure op. Er volgden maanden van rust, aangevuld met stapwerk, veel koelen en twee echo’s. En een andere pensionstal met extra veel weidegang. Na een speciale peesbehandeling en heel veel geduld knapte Shelly op en liep ze zoals ze nog nooit gelopen had. Voor twee maanden. Daarna liep ze een soortgelijke peesblessure aan een ander been op en zag Lotte de fijne toekomst die ze voor zich had gezien met de merrie helemaal in rook opgaan. De merrie ging op 20-jarige leeftijd met pensioen.
“Onze band is zó sterk. Dat hadden we nooit gehad als we niet zo veel tegenslagen hadden gehad …”
En Lotte? Die wilde nog steeds haar droom van lekker rijden met een eigen paard waarmaken. Ze kocht daarom een driejarige merrie. Gwen kwam vers ‘uit het land’, was nog helemaal groen en goedgekeurd door de dierenarts. Dat moest goed gaan. Maar, al na een paar maanden trapte de merrie bij het optillen van haar achtervoeten, ze schudde haar hals, kon linksom niet galopperen en staakte regelmatig tijdens het longeerwerk. Er volgde een fotosessie in een paardenkliniek. Resultaat: een los fragment in de hals, twee halswervels met artrose, kissing spines in opkomst en een heel zwak SI-gewricht.
En nu? Lotte ging per direct aan de slag met fysiotherapiebehandelingen aan het hele lichaam van Gwen, een samengesteld trainingsschema, lessen volgen in zelf alles zo goed mogelijk doen, Bucas Recuptex deken, voedingssupplementen, fysio, osteopaat en ander voer. Zes weken later had ze bij controle in de kliniek al een compleet ander paard in positieve zin. Het dier mocht tot aan haar zesde jaar terug in de wei, waar Lotte haar nog steeds fit houdt met behulp van grondwerk.
Klaar? Nee hoor, er volgden bij het paard nog wat tumoren rond de mond en neus, een flinke open wond aan het geslachtsdeel en veel hinder van maagzweren. Dankzij de goede zorgen van Lotte zijn ook deze tegenvallers inmiddels allemaal verholpen en lijkt de 4,5-jarige merrie op weg naar een mooie toekomst. Lotte wil rustig aan het rijden met haar op gaan pakken als het paard eraan toe is. En in de tussentijd? Geniet Lotte elke dag met volle teugen van de goede band met haar twee paarden. Alle tegenslag heeft haar kijk op het houden van paarden ten goede veranderd. Het gaat hartstikke goed met beide paarden en Lotte gaat na wat vertraging alsnog een hele zonnige toekomst met Gwen tegemoet.
Rare jongens, sommige van die paardenverkopers
Dan de verhalen van Lieke, een kinderboerderij-eigenaar met paarden en pony’s van Marktplaats. De ‘wel in één keer goed’ verhalen komen van Dirk en Jack. De één een trekpaard, de ander een Shire. En allebei absolute succesnummers op de kinderboerderij. Waar ging het dan mis?
Nou, bij de kleine Britt bijvoorbeeld. De destijds 18-jarige Shetlandmerrie die Lieke vond op een boerderij met een ingegroeid halster, vergroeide hoeven, een bloedneus en een natte rug. Zonder goed paspoort, entingen en wormenkuren. Meer uit medelijden dan met verstand laadde Lieke de pony in en nam haar mee naar huis. Waar ze de Shet de volgende ochtend met een volledig ontvelde rug aantrof in de paddock. Wat bleek? De boer had de pony met een anti-jeuk middel voor schapen behandeld. Geen goed idee, maar met antibiotica, pijnstillers, een inenting en een wormenkuur is Britt uiteindelijk wel één van de liefste pony’s van de boerderij geworden.
“Uiteindelijk zijn we van al die paarden gaan houden…”
Of neem het verhaal van de Tinkermerrie Sky en haar veulen Riley. Ook hen zag Lieke op Marktplaats en ook hen haalde ze meer uit medelijden dan met verstand op. De handelaar waar ze stonden moest er per direct vanaf en hij wist niets van ze. De dierenarts keurde beide dieren klinisch goed en ze deden het twee weken lang goed op de boerderij van Lieke. Totdat de buren haar belden over gestommel in de stal.
Sky had een zware koliekaanval en er bleek een stuk darm in een ander stuk darm geschoven te zijn. Iets wat zelden voorkomt bij volwassen paarden. Waarschijnlijk het gevolg is van verwaarlozing en een gebrek aan wel noodzakelijk ontworming. De dierenarts heeft Sky op de operatietafel in laten slapen. Lieke had alleen Riley nog over en zij doet het prima op de boerderij. Riley brengt daar al haar dagen door met rollen, rennen, ontsnappen en ontzettend lief zijn.
Heeft Lieke haar lesje op het gebied van twijfelachtige paarden kopen geleerd? Welnee, een tijdje terug kocht ze Harrie, een Frans trekpaard met wederom een heel vaag verhaal. Waarom? Omdat in haar ogen elk paard een kans verdient. Van elk dier dat in praktijk wat minder mooi bleek dan haar verwachting was is ze gaan houden. En elk paard heeft de boerderij uiteindelijk toch ook gewoon iets moois gebracht.
Een keuring vertelt zelden het hele verhaal
Tot slot nog het verhaal van Mirte. Zij kocht in 2017 haar eerste eigen paard. Een mooie Lusitanomerrie van 9 jaar oud. Mirte ging voor de koop uit twee keer kijken bij het paard en liet haar klinisch keuren. De goedgekeurde merrie ging mee naar huis en Mirte had twee weken veel plezier van haar. Daarna draaide het karakter van het paard als het ware als een blad aan een boom om. Ze werd agressief naar mensen toe en viel iedereen die in haar stal of wei kwam met opengesperde mond aan. Zelfs mensen die een ander paard uit de wei wilden halen kregen te maken met de aanvallende Lusitano.
“Haar gedrag sloeg na twee weken echt totaal om…”
Mirte en haar instructrice kwamen er zelf niet uit en na een maand of vijf schakelden ze een gespecialiseerde gedragstrainer in. Zij gaf aan dat de merrie waarschijnlijk al in Portugal het vertrouwen in mensen compleet kwijtgeraakt is en dit wantrouwen nu uitte met agressie. Mirte was met haar 16 jaar niet opgewassen tegen dergelijk paardengedrag en bood de merrie te koop aan. Met de vermelding dat ze een hele consequente eigenaar nodig zou hebben. Er kwamen een aantal geïnteresseerden kijken en het paard werd nogmaals gekeurd.
En wat bleek? Het paard had tijdens de eerste keuring al nooit goedgekeurd mogen worden op haar slechte rug. Volgens Mirte is ze bij de handelaar waarschijnlijk gedrogeerd geweest of zijn er afspraken gemaakt met de toen keurende dierenarts. Hoe dan ook, zij kon zelf niet verder met dit paard en heeft haar tot haar spijt verkocht aan een kleinschalige handelsstal. In de hoop dat ze het in de toekomst bij een meer ervaren paardeneigenaar beter krijgt.
Conclusie
Paarden en pony’s kopen blijft spannend. Vooraf heb je een beeld, je weet wat je zoekt en doet je best met bijvoorbeeld het laten uitvoeren van klinische keuringen. En toch pakt de praktijk soms heel anders uit dan de theorie. Waarbij ‘anders’ achteraf gezien toch ook best wel eens positief kan zijn.
De persoonsnamen in dit artikel zijn fictieve namen
Bron: Bitmagazine.nl
