2014-09-16 12.45.28
2014-09-16 12.45.28

Wonderpaard: Erika

Nieuws

We kennen ze allemaal, paarden die met een been al in het graf staan, maar wonder boven wonder er weer bovenop komen. Sommige paarden hebben echt een engeltje op hun schouder. Zo ook Erika, de merrie van Astrid Vermeer. Zij brak haar kootbeen en zou nooit meer een sportpaard worden…


“Toen ik Erika kocht, zag ze er helemaal super uit. Na zes maanden zei mijn trainer ineens dat ze raar liep en bleek dat ze een gescheurde pees had. Ze moest een lange tijd op rust.

Het kwam gelukkig weer goed, maar drie jaar later trof ik haar op de grond aan in de wei. Ik dacht eerst dat ze koliek had, maar dat bleek niet het geval. Toen ik haar op wilde laten staan stond ze op drie benen. Ik belde meteen de dierenarts en na enkele onderzoeken wist hij me te vertellen dat haar kootbeen in drie stukken was gebroken.

Ik kon kiezen: opereren of in laten slapen. De operatie had maar dertig procent kans op slagen, maar omdat het een merrie is heb ik besloten om haar te laten opereren. Dan kon ik er later nog altijd een veulen mee fokken. Een sportpaard zou ze in ieder geval nooit meer worden, ze zou niet eens meer bereden kunnen worden.

De operatie slaagde: na twee weken op de kliniek was Erika sterk genoeg om naar huis te komen. Ze moest drie maanden op stal blijven staan en na die drie maanden mocht ze weer de wei op. Toen ik haar op de wei zag lopen wist ik dat het helemaal goed zou komen. Ik besloot wat met haar te werken aan de lange teugel, zowel in de bak als buiten. Na enkele weken aan de lange teugel wilde ik weleens weten hoe ze zou lopen als ik erop zat, dus ze kreeg een zadel op en we maakten een buitenritje. Tot mijn grote verbazing liep ze volledig zuiver!

Ik besloot weer dressuur met haar te gaan rijden, in het begin kon ik enkel rechte lijnen draven en moest ik haar telkens terugnemen naar stap als ik een bocht moest maken. Na enkele maanden kon ik in de bochten ook blijven draven en was ook de galop geen probleem meer. Ze was ondertussen drachtig, dus ik heb verder niet meer gereden. In juli 2014 kreeg ze een pikzwart merrieveulen, dat we de naam Hope gaven. Drie maanden na de geboorte van Hope begon ik weer met rijden en sinds januari zijn we begonnen met springen. We hebben weer een wedstrijd gereden, ze kreeg nog een veulen en op dit moment maak ik haar klaar voor het parcours van 1.10 meter!”

Heb jij ook een wonderpaard? Stuur dan een mailtje naar bit@eisma.nl en wie weet staat jouw paard binnenkort in deze rubriek!

Vermeer Astrid Erica_CR_20130328_180818_3
2013-04-28 16.01.39
484429_512667782113754_1800937174_n