Afbeelding

Het afscheid van Pojack

Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Na maar liefst zeventien jaar samen zijn, kwam voor Gwenda en Nancy Cornelissen de moeilijke beslissing hun Fjord Pojack te laten gaan. Vanwege Pojacks afschuw voor naalden kozen zij voor een niet alledaagse manier. Pojack kreeg een waardig afscheid, en in plaats van inslapen werd er gekozen hem te laten schieten.


[row]

[seven]

“Ik was eigenlijk opzoek naar een rijpaard, maar kwam tijdens mijn zoektocht een driejarige Fjord tegen. Hij was lief, ondeugend en nog onbeleerd. Toch heb ik voor hem gekozen, alles klopte aan hem. Hij had zo’n aansprekend hoofd en ik viel als een blok voor zijn uitstraling.”

[/seven]
[five]
[panel]

Pojack
1995 tot 2015


Eigenaar: Gwenda (1979) & Nancy (1982) Cornelissen
Ras: Fjord
Kleur: Isabel


Pojack stond altijd voor iedereen klaar.


[/panel]
[/five]
[/row]

Western


“Toen we begonnen met de basis van de dressuur, kwam ik er al snel achter dat Pojack hier niets aan vond. Hij wilde alleen maar door het bos rijden en de teugels zo min mogelijk aannemen. Iemand raadde mij aan eens western met hem te proberen, Pojack vond dit geweldig. Zo konden we toch samen genieten en kon de teugel los blijven. We hebben heel wat wedstrijden tussen de quarters gereden, vooral veel trail. Daarnaast ben ik nog wel L-dressuur en L-springen met hem geweest.”

Headshaking syndroom


“Helaas had Pojack headshaking syndroom, vooral in de zomer had hij hier veel last van. Toen het begon dachten we dat dit kwam door het wisselen van zijn tanden. Hij was immers nog jong, maar het wisselen van bit en allerlei onderzoeken konden dit niet bevestigen. Na een tijdje heb ik al zijn symptomen opgezocht op internet, zo kwam ik bij headshaking syndroom. Ik kon er op dat moment voor kiezen om te starten met medicijnen. Het medicijn dat werd voorgeschreven was echter zo sterk, dat ik dat niet zag zitten. Ik ben begonnen met homeopathie en dit leek te werken, maar vooral in de zomer bleef hij er erg veel last van hebben.”

Zomer


“In de zomer reden we dan ook nauwelijks, Pojack stond veel in de weide met een speciaal vliegenmasker op. Op deze manier had hij zo min mogelijk last van zijn headshaking syndroom. Toen hij jong was wilde hij wel graag op de weide staan, maar hoe ouder hij werd hoe vervelender hij dit vond. Zodra ik op stal kwam, kwam hij hinnikend aanrennen, hij wilde zo graag werken. De zomer van 2014 was erg warm. Ik merkte dat hij niet echt vooruit wilde en dat zijn vacht achteruit ging, daarnaast ademde hij ook erg zwaar. Aan het einde van de zomer ging het alweer veel beter en ook de winter was geen probleem. In de zomer van 2015 zijn we een weekend naar de Veluwe geweest. Pojack begon enthousiast aan het avontuur, maar na een half uur was hij al helemaal op. Toen we thuis kwamen hebben we besloten hem te laten testen op PPID, mijn zus was inmiddels mede-eigenaar geworden en ook zij vond dit een goed idee.”
‘We wilden hem niet op die manier laten leven’

PPID


“We hadden voor onszelf de lijn getrokken, als Pojack PPID bleek te hebben zou het over zijn. We wilden hem niet op die manier laten leven. Na de uitslag bleek het inderdaad zo te zijn, Pojack had PPID. We gunden hem een waardig paardenleven en wilde hem niet laten aftakelen. Op dat moment kwam het moeilijke besluit, we zouden hem laten gaan.”

Schieten


“De manier waarop wij hem lieten gaan stond voor ons vast. We wilden hem laten schieten. Pojack had een hekel aan naalden, en ook mijn ervaringen met inslapen waren niet goed. Ik had al een paar keer meegemaakt dat dit een lange lijdensweg was en wilde hem dit niet aandoen. Het was nog een hele klus iemand te vinden die ons kon helpen. We wilden Pojack niet naar de slacht brengen, dit was voor ons een stap te veel, maar bijna geen enkele kliniek wilde een paard schieten. Na lang zoeken kwamen we bij Jan van Veen terecht, hij wilde ons wel helpen. Samen met mijn zus zijn we opstap gegaan. Nog één keer met de trailer, iets waar Pojack ontzettend van genoot. Toen we op de locatie aankwamen heeft er al met al maar twee minuten tussen het afladen en het schieten gezeten. Op deze manier was alles voorbij voordat Pojack het door had en dat was wat wij graag wilde, een snel en rustig afscheid.”

Bijzonder


“Pojack was een heel bijzonder paard. Hij was een ontzettende draak toen ik hem kocht, maar is zo veranderd in de tijd. Toen mijn zoontje kon rijden, liet ik hen vol vertrouwen met z’n tweeën buitenritten maken. Ik vertrouwde Pojack hier volledig mee. Ik leende hem ook wel eens uit aan een vriendin. Als zij graag een strandrit wilde maken, kon ze zo met Pojack opstap. Hij heeft mij geleerd respect voor elkaar te hebben en niet gelijk boos te worden als iets verkeerd gaat, dit werkt alleen maar averechts. Ik heb van hem geleerd geduldig te zijn. Ik mis hem dan ook nog elke dag.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/05/IMG_6208.jpg|Pojack,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/05/Nancy-en-Pojack.jpg|Pojack & Nancy,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/05/IMG_6605.jpg|Pojack samen met Gwenda en haar zoontje”]

[hr]

Elke vrijdag vind je een nieuw verhaal online. Wil jij jouw verhaal vertellen? Geef je op!


[button href=”https://www.bitmagazine.nl/algemeen/heb-jij-je-paard-verloren-doe-je-verhaal-in-de-online-rubriek/49407/”]Geef je op[/button]
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding