Arnd TEssa blog
Arnd TEssa blog

Arnd & Tessa: Rodeostress

Nieuws

Hoe kijken Bit-fotograaf Arnd Bronkhorst en Bit-redacteur Tessa van Daalen tegen de paardenwereld aan? Iedere twee weken leggen ze elkaar een vraag voor over een onderwerp dat hen bezighoudt.


[row][six]







[handwritten]
Hoi Tessa,[/handwritten]


Dit weekend tijdens Jumping Amsterdam toonde Gert van den Hof het zadelmak maken van jonge paarden, zoals hij vaker doet. Maar in de hoofdstad-vol-mensen-die-niks-van-paarden-weten viel zijn demonstratie niet zo goed, en dat lag echt niet alleen aan het feit dat hij onverstaanbaar praat.

Gert is een vakman met een ongelofelijke vermogen om de reacties van paarden te voorzien. Verder heeft hij lijm aan zijn achterwerk en een heel arsenaal aan handigheidjes om een paard te overbluffen.

Heel vaak met een prima resultaat, en dat was dan ook de klassieke reactie van de gemiddelde Homo Equus, oftewel de Paardenmens. Zij daar weten er niks van, en laat ons nu maar zelf bepalen wat paarden nodig hebben: dat weten wij onder elkaar nu eenmaal het beste, of niet soms? Maar ja, we waren niet onder elkaar, we waren in Amsterdam.

En stel je nu eens voor dat je inderdaad weinig van paarden weet. Je vindt het prachtige, edele dieren. Je beeld van paarden is bepaald door Black Beauty, The Horse Whisperer en de kalenders vol vrij over het strand galopperende paarden met wapperende manen, met een schitterende zonsondergang in de achtergrond.

Dat edele dier, die Black Beauty, die je op je laatste zondagse wandeling met de kinderen nog een beetje angstig over zijn neus geaaid hebt, die komt daar de ring binnen voor zijn eerste kennismaking met een mens op zijn rug. Dat wordt dan een soort rodeo, met een paard dat vooruit “gemotiveerd” wordt, dat de adem afgeknepen wordt als hij te gek doet, dat zich uiteindelijk hijgend en trillend en dampend overgeeft aan de onvermijdelijkheid.

Honderd keer kan je zeggen dat dat paard er niks aan overhoudt, dat je beter in een keer door kunt pakken dan eindeloos blijven prutsen, dat hij het heus wel leuk vindt.

Wie er gelijk heeft is misschien niet eens zo interessant, maar denk eens aan de indruk die zoiets achterlaat. Not pretty. De mensen die dat niet zo fijn vinden zijn de toekomstige ruiters of hun ouders, mensen die we nodig hebben om de sport te laten groeien. Dat zijn de redacteuren die besluiten om meer of minder zendtijd aan de sport te besteden. Inderdaad weten ze misschien weinig van de omgang met een paard, maar ook leken kijken naar onze wereld, of je nu wilt of niet. En soms zien leken, niet gehinderd door enige kennis, het scherper dan de rotsvast overtuigde Homo Equus.

[handwritten]
Grt, Arnd [/handwritten]



[/six] [six]

 

 

 







[handwritten]Hoi Arnd,[/handwritten]


Paardenmensen weten dat vrije beweging belangrijk is voor een paard. En dat je hem dus beter overdag een paar uur in een modderwei kunt loslaten -liefst met vriendjes- als je niet anders hebt, dan dag en nacht op stal. Maar je kunt er verzekerd van zijn dat dit je op het nodige commentaar van niet-paardenmensen komt te staan. Zelfs mijn bloedeigen moeder zegt, met niet verholen verwijt in haar stem, ‘wat zielig’ als ik mijn paarden, nota bene met dek op, in de stromende regen buiten laat staan, hoewel ze weet dat ze ‘s nachts lekker droog tot hun buik in het stro binnen zijn.

In hoeverre moeten wij rekening houden met publieke opinie? Dat is een lastige zaak. Kwestie van goed informeren, zou je zeggen. Maar zo simpel ligt het niet. Zeker niet als er emotie bij te pas komt en dat is bij iets aaibaars als paarden al snel het geval. Het speelt op meer plekken. In mijn omgeving is een jonge zeehond op het strand geen reden om meteen de alarmdiensten te bellen. Meestal is de moeder in de buurt en er zijn er tegenwoordig zat. Bovendien zijn het gemeen bijtende chagrijnige beesten. Maar menig toerist verdrinkt in de grote bruine huilogen en verhalen over heldhaftige reddingspogingen doen het goed in de media. Dus worden kosten nog moeite gespaard, terwijl kenners meewarig hun hoofd schudden.

Is het zadelmak maken van een paard amusement? Ik vind van niet. Ik ben niet zo erg van al dat getrut, maar zoiets verloopt echt beter in een rustige omgeving. Ook voor een vakman als Gert van den Hof, die echt weet wat hij doet, anders had Jeroen Dubbeldam hem nooit de ooit onhandelbare De Sjiem toevertrouwd. Een paard kan heus wel omgaan met kortdurende hevige stress. Achtervolgd worden door een tijger is ook geen pretje. Als zijn leven verder leuk is, met veel ruwvoer, vrije beweging en contact met soortgenoten, dan komt hij daar wel overheen. Het is de chronische stress van verkeerd management waar ze aan ten onder gaan. Maar we hebben nou eenmaal te maken met de massa en die opinie -hoe onzinnig soms ook- negeren is niet verstandig. Voor je het weet gaan mensen zonder paardenverstand regels opstellen en daar zitten er tussen die vinden dat Valegro en Carambole ook eigenlijk niet bereden mogen worden, want dat is onnatuurlijk. En daar moet je toch niet aan denken? Want wat hébben we ervan genoten hoe geweldig dat was

[handwritten]Groetjes, Tessa[/handwritten]



[/six][/row]
141024034_ABFweb
141024025_ABFweb