img_20160920_191827
img_20160920_191827

Paradepaardje: ‘Onmogelijk om boos te worden op Indy’

Nieuws

Van trouwe Tinker tot ritselige Belg, van fanatieke minishet tot atletische Shire. In deze rubriek gaan we op zoek naar de niet alledaagse paardenrassen en hun talent. Dat hoeft niet per se dressuur te zijn of springen. In deze rubriek zetten we deze opvallende paradepaardjes in de schijnwerper. Vandaag: Indy, een Vlaams paard x Haflinger.


“Mijn driejarige merrie Indy ziet eruit als een uit de kluiten gewassen Haflinger, maar ze is een kruising Vlaams trekpaard x Haflinger. Als ik haar zou moeten beschrijven in drie woorden: eigenwijs, betrouwbaar en enorm lief. Nu zul je denken: ‘Tsja dat zegt iedereen over zijn eigen paard’. Maar ik kan dat ook nog eens bewijzen”, begint Carolien Duine (27) uit Middelburg haar verhaal over haar paard Indy.

Eigenwijs


“Eigenwijs? Links is voor Indy vaak rechts.. en andersom. Je moet van goeden huize komen om de discussie van haar te winnen, maar er valt uiteindelijk wel een compromis te sluiten. Daarnaast eist ze graag aandacht op. Als een weidemaatje uit de wei wordt gehaald vindt Indy dat ze ook mee mag. Wat deze karaktereigenschap bijzonder maakt is, wat ze ook doet, hoe eigenwijs ze ook is: je blijft om haar lachen en het is onmogelijk boos op haar te worden.”

Hindernis


Zo liet Carolien haar merrie een keer los in de bak toen daar een hindernis in stond. Dat trok de aandacht van Indy en ze ging er in stap met grote passen overheen. “Hier had ze blijkbaar zoveel plezier in dat ze het vervolgens elke keer deed zodra ze in de bak los liep. Dit resulteert er nu ook in dat als ik rijd, ze altijd een lichte afwijking richting de hindernis heeft. Maar haar lichaam is niet bepaald gebouwd om te springen, dus het gaat vaak met een hertensprong.”

Kieskeurig


Ook is Indy redelijk kieskeurig met eten, zegt Carolien. “Ze neemt overal een hapje van, maar spuugt het met alle gemak zo weer uit. Zo heeft ze het niet op wortels, maar een mandarijntje gaat er dan zo weer in. Ik moet daar stiekem altijd wel om lachen. Zeker omdat haar uiterlijk doet vermoeden dat ze een alleseter is, maar niets is minder waar.”

Toverbal


Toen Carolien een half jaar geleden op zoek was naar een rustig paard, kwam ze via via op een stal terecht waar Indy stond. Ze was direct verkocht. “Ik viel voor haar blik en haar karakter. Toen ze meteen naar voren kwam toen ik bij haar stal stond, was ik meteen verkocht. Haar blik was zo zachtaardig en dat gaf een ietwat komisch effect in combinatie met haar uiterlijk. Ze is erg breed en grof gebouwd – daarom lijkt ze ook groter dan haar schofthoogte van 1.60 m - maar in haar ogen zie je het karakter van een klein ondeugend veulen wat alleen maar op schoot zou willen springen. Wat mij nu ook op is gevallen, is dat ze een toverbal is. In de zomer is ze echt een vos met lichte manen. Dus net een grote Haflinger. En op dit moment is ze meer een koffievos/zweetvos: donkerbruin met witte manen.”

Bijzondere kruising


Carolien zocht een aanhankelijk, betrouwbaar en lief paard, maar een Vlaams paard, dat kende ze nog niet.  “Indy is een redelijk ongewone kruising. Ik was wel opzoek naar een koudbloed, maar had nog nooit gehoord van een Vlaams trekpaard. Wel was ik bekend met Haflingers, dus iets in die vorm zocht ik. Maar nu ben ik zo blij met deze kruising. De combinatie maakt het perfect, het zachtaardige en koele van het trekpaard gecombineerd met het snelle en wendbare en eigenwijze van de Haflinger maakt Indy bijzonder.”

Omver lopen


“In dat halve jaar dat ik haar heb is ze enorm veranderd. Toen ik haar kocht kende ze nog bijna niets, manieren zaten er ook nog niet echt in. Ze wist niet dat mensen niet bedoeld waren om omver te lopen. Dat zorgde ervoor dat ik soms sterk in mijn schoenen moest staan aangezien ze het lijf van een trekpaard heeft. Op dit moment is ze die streken gelukkig kwijt met hier en daar soms nog een kleine terugval als ze graag mee de wei uit wil. Ik heb het opgelost met veel geduld, grondwerk en aandacht. Met kracht ga je het absoluut niet winnen en dat is ook niet mijn manier. Geduld is het sleutelwoord.”

Kabouters


Carolien heeft Indy zelf een paar maanden geleden zadelmak gemaakt. “Dit ging zonder slag of stoot. Ze kijkt nergens van op en loopt met mij op haar rug alsof ze nooit anders heeft gedaan. Op buitenrit kijkt ze nergens naar: vrachtwagens, motoren, caravans, het doet haar niets. Onzichtbare kabouters in de berm zijn soms wel heel eng, maar dan blijft ze alleen even staan om te kijken en een praatje met ze te maken. Ook al heb ik een baaldag, Indy tovert altijd weer een glimlach op mijn gezicht.”

PS: Heb jij ook een Paradepaardje? Vul dan hier het formulier in en wie weet komt jouw paard in deze wekelijkse rubriek! Elke zondag vind je een nieuw Paradepaardje online.