Belinda, paardendroom, slovenië
Belinda, paardendroom, slovenië

Mijn paardendroom in... Lipica, Slovenië

Nieuws

Twee jaar geleden was Belinda Wolthuis Nederland zo zat dat ze haar paarden in de vrachtwagen zette en naar Slovenië reed. “Er is hier zoveel meer ruimte en vrijheid. Ieder doet hier zijn eigen ding.”


Toen Belinda vertrok, had ze een heel leven in Nederland: “Ik had een goede baan in de gehandicaptenzorg, tien prachtige paarden op een prettige stalling en ik zat bovendien al tien jaar bij de internationale organisatie van Lipizzanerfokkers, L.I.F.” Juist deze organisatie bracht haar dichterbij Slovenië, want tijdens één van de vergaderingen kwam ze op het idee om haar Lipizzanerstoeterij naar het goedkope en ruime Midden-Europa te verhuizen.

Binnen een week


“Ik regelde een Hongaars bedrijf dat de paarden met een vrachtwagen wilde verhuizen. Ik heb alles ingepakt en ben er een halve dag later achteraan gereisd. Binnen een week was ik weg.” Het was een hele opluchting voor Belinda toen alle paarden gezond en wel in het Sloveense Lipica aankwamen. “Mijn vader reed met twee van mijn paarden in de trailer achter de vrachtwagen aan. Toen ik hoorde dat de paarden veilig waren aangekomen, was ik vreselijk blij.”

Lipizzaner


Belinda deed het allemaal niet voor niets. “Mijn paarden staan in hele ruime boxen, die ik zelf heb laten bouwen. Er is hier überhaupt veel meer ruimte dan in Nederland. Ik had het prima naar mijn zin op de stal waar ik voorheen stond, maar dit is toch veel beter. Niemand bemoeit zich met elkaar.” In Slovenië is Belinda niet alleen met haar eigen Lipizzaners druk: “Nadat ik mijn eigen paarden verzorgd heb, ga ik naar mijn werk op staatsstoeterij Lipica. Daar rijd ik nog voor het middaguur zo’n acht paarden. In totaal hebben we zo’n vierhonderd paarden.” Belinda kwam niet zomaar op deze staatsstoeterij terecht. Naast haar lidmaatschap bij L.I.F. volgde ze de instructeursopleiding van de KNHS en heeft ze veel geleerd en afgekeken van dressuurtrainer Frans Poel.

Niets geregeld


“Ik mis de Nederlandse trainers het meest. De lessen in Slovenië zijn erg schools. Een instructeur hier gaat niet eerst naar je rijden kijken om je dan voorzichtig aanwijzingen te geven. Híj bepaalt wat er gaat gebeuren en wanneer.” Ook de omgang met de paarden is totaal anders dan in Nederland. Zo zijn paarden echt een gebruiksvoorwerp: van een fysiotherapeut of tandarts voor de dieren heeft men nog nooit gehoord. Ook wat betreft regelgeving is Slovenië echt Balkan: “Vroeger kon ik me nog wel eens ergeren aan al die regeltjes van de KNHS, nu zie ik er het nut wel van in. Hier is namelijk écht niets geregeld.” Maar ook zo iets basaals als voer regelen blijft lastig, zo blijkt. “Als je een afspraak maakt, zegt dat helemaal niets over de daadwerkelijke levering. Die kan zomaar twee weken later zijn,” vertelt Belinda, “maar nu heb ik een leverancier gevonden die stipter is. Ik hou hem en mijn hoefsmid te vriend door ze eens wat lekkers aan te bieden, want je mag hier blij zijn als jóú een dienst geleverd wordt.”

Exclusief


Vele keren heeft Belinda gedacht ‘was ik hier nu maar nooit aan begonnen’. “Maar als ik dan naar mijn paarden keek, dan wist ik waarvoor ik het deed en was ik gelukkig.” Belinda wil graag groter worden met haar eigen Lippizaners. “Maar je krijgt ze niet zomaar verkocht. Men wil in Slovenië vooral KWPN’ers, over de Lipizzaner hangt een soort ‘air’: ze worden te exclusief gevonden.” Toch hoopt ze uit de groeien tot een grote stoeterij met succesvolle paarden. “Ik wil vooral dat het ras groter en bekender wordt.”

Leef jij ook je paardendroom in het buitenland? Of kijk je terug op een bijzondere tijd? Vul dan hier het formulier in en wie weet komt jouw verhaal in deze wekelijkse rubriek! ‘Mijn paardendroom in…’ komt iedere dinsdag online.

belinda, paardendroom
foto 3
paardendroom Belinda